İsmim E.Ö. 1985 yılında Ordu'da doğdum. Söylenene göre çok karlı bir günde doğmuşum.
gene söylenene göre bu yüzden ciğerlerim hassasmış ve zatürre geçirmişim. diğer bi söylenti ise doğduğumdan sonra doktorların beni doğumhanede bırakıp öğle yemeğine gitmesi yüzünden hastalanmışım. neyse ki tanrıya şükür uzun bi hastalık döneminden sonra ölümden dönerek hayata tutunmuşum. hayat mücadelem ta o yıllarda, küçük yaşlardan başlamış. ailem bu yüzden sigara içmemi diğer ebeveynlerden daha fazla özen göstererek engellemeye çalıştı. fakat pek başarılı olduklarını söyleyemem. ortalama bir sigara bağımlısıyım. kötü alışkanlıklarım vardır evet. bir dönem aşırı miktarda alkol de kullanıyordum fakat son yıllarda bu alkole olan tutkum körlemiş durumda. bilmem ilgilinizi çeker mi.
her neyse ilk ve orta öğrenimde çok başarılı bir çocuktum. il düzeyinde yapılan sınav ve yarışmalarda pek çok derece almışlığım vardır. fakat bu başarılar türkiye geneline yaymakta zorluk çektiğim için genelde lokal başarılar elde ettim. bu başarılarım, planlı çalışma ve disiplinle desteklenmediği için lise dönemlerimde yaşımın da getirmiş olduğu etkenlerle beraber epeyce sekteye uğradı. bir diğer etken ise bu başarıların çalışma ürünü olmamasından kaynaklandığını düşünüyorum. zira yaptıklarım benim için pek zor ve uğraş gerektiren şeyler değildi. sadece yapmak zorunda olduğumu bilmem yeterli oluyordu.
lise dönemlerinde sosyal yönlerimi geliştirmeye karar vermemden ötürü düzenli ve disiplinli bi kariyer için gereken ilk adımları atmada zorluk çektim. hakkını vermem gerekirki bu yoldan dönmem için ailem ve öğretmenlerim epey emek vermişlerdi. bense her zamanki gibi yaptıklarımın yeterli olacağını düşünmüştüm. bu yolda pekte efor sarfetmediğim için sonraki dönemlerde kaybım büyük oldu diyebilirim. fakat pişman olduğumu söyleyemem.
her neyse bu dönemde yapmış olduğum hataları sosyal yönden kendimi geliştirmeye adadığımı söylemem bilmem sizin için bir artı olarak değerlendirilir mi. bunun nedenlerini birazdan sıralayacağım.
yüksek öğrenimimi ortalama bir üniversitenin ortalama bir bölümünde başarıyla tamamlayarak kariyerimde ufak da olsa bir adım atmış oldum.
daha sonra ne oldu derseniz. daha sonra pek bişey olmadı. üzerine pek bişey koyamadım henüz. daha dingin ve hayatı sorgulayan genç birisi oldum diyebilirim. bu anlamda tecrübemden faydalanmak isteyebilirsiniz. bence isteyin. teorik çalışmalarım bulunmaktadır. günümüzde iş yaşamı 1980lerdeki globalleşme atağıyla epey farklı bir yüze büründü. firmaların insan faktörünü çok daha göz önünde buludurarak bir misyon ve vizyon geliştirdiği yadsınamaz. fakat aslında bunun böyle olmadığını yani pratik uygulamada özellikle de türkiye gibi bir ülkede pek mümkün olmadığını bu yüzden kendimizi kandırmamamız gerektiğini samimi bir ilişkiye ilk adımımız açısından söylemekte bi beis görmüyorum. pek çok alanda atılım yapma imkanı sağlayan koşullar içinde bulunuyoruz. artık dil, devlet, millet, gelenek, görenek, ört, adet ve anane gibi unsurlar şirketler için belirleyici unsurlar olmadığından ve özellikle alışılmış yönetim, işçi-işveren ilişkilerinden doğan prosedür ya da bürokratik işlemlerden uzak durmamız gerektiğini düşünüyorum. çünkü size gerekli olan diploma değil işi yapabilen insandır. fakat bu klişe üzerinde yoğunlaşmaktansa en belirleyici unsur olarak özellikle işe alımda bu tür prosedürlerle hem sizi hem kendimi yormak istemiyorum. tek isteğim bu. işe yönelik başka bir talebim yoktur. çalışma saatleri, ücret, sigorta vs. konularını daha sonra görüşebiliriz. açıkcası bunların da pek gerekli olduğunu düşünmüyorum. elbette benim için önemsiz demiyorum sadece benim ve iş yapmak isteyen insanlar için üzerinde mutabakat sağlanamayacak şeyler olmadığını söylüyorum. açıkcası kim olduğum da pek önemli değil şu durumda. tabi bu söylemlerim sofistike çalışanlarınızla kahve molasında farklı ilgi alanlarına dair sohbetler yapmak istediğim anlamına gelmiyor. insanları yeterince ilginç bulurum zaten. işe geliş-gidişlerde metrobüs kullanmak istiyorum. bunun sizinle bir ilgisi olmayabilir sadece bilgi vermek açısından söylüyorum. bir de ilk işimden, birini yumruklayıp derhal ayrılmayı planlıyorum. bir nevi staj olarak düşünebilirsiniz. umarım ikincisi olursunuz. söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. sizlerden haber beklemiyorum. gerektiğinde zaten buluşmuş oluruz.
iyi çalışmalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder