sıkıntı

babam aterimi kırdığı zamandan beri içimdeki sıkıntı devam ediyor. o zaman 9 yaşımdaydım sanırım. ailemin benden bişeyler beklediğini o zaman anladım. ama hayatımda pek bi değişiklik olmadı sanırım onların istediği evlat yine olamadım (korkmayın kötü çocuk hikayesi anlatmıcam , kötü değilim zaten ben) . sıkıntı yani ne olursa olsun "evdekiler ne der ?" düşüncesi tam bir sıkıntı benim için. erkek çocuk olmak kötü bir durum ya aile senden sürekli bir beklenti içinde..

büyüdükten sonra üniversitede okulu bitir.."bitiremessen evdekiler ne der ?" okulu bitir askerliği yap ve iş bul. "bulamassan evdekiler ne der ?" .. iş bul evlen.. "evlenemessen evdekiler ne der ?"

evlenince sorumluluk duygumuz kendi ailemize kayıcak ve her zaman denen o olay olucak "ailen olsun çocuğun olsun o zaman seni görücem ben" durumu..

o yüzden artık içimdeki bu sıkıntının geçmesini beklemicem .

yazımı özlü sözle bitirmek istedim..


"Mutluluk kocaman, sevgi ve şefkat dolu, birbirine yakın bir ailenizin
olmasıdır... sizden uzak bir şehirde."
george burns

4 yorum:

  1. aa fayt klab gibi lan. tyler durden diyo ya "babam hep bişeyler bekledi benden, üniverste oku dedi, mezun oldum sonra gittim babama sordum baba şimdi napiim.. 'git iş bul' dedi.. buldum sonra gittim babama şimdi napiim dedim 'git kız bul evlen' dedi...."

    YanıtlaSil
  2. Tyler Durden: My dad never went to college, so it was real important that I go.
    Narrator: Sounds familiar.
    Tyler Durden: So I graduate, I call him up long distance, I say "Dad, now what?" He says, "Get a job."
    Narrator: Same here.
    Tyler Durden: Now I'm 25, make my yearly call again. I say Dad, "Now what?" He says, "I don't know, get married."
    Narrator: I can't get married, I'm a 30 year old boy.
    Tyler Durden: We're a generation of men raised by women. I'm wondering if another woman is really the answer we need.

    YanıtlaSil
  3. çok şükür böyle bi sıkıntı hiç yaşamadım. bence sen de yaşama. öss'yi stres yapmadım. Allah büyüktür bi kapı açar dedim. kursa gittim. 3 yıl o meslekten para kazandım. sonra baktım ben yazmayı seviyorum dedim. mesleği değiştirdim. 3 ay iş aradım, buldum. şimdi herşey güllük gülistan değil tabiki, ama iş okul falan bunların çözümü var. aile olayı ise tamamen kısmet. sabır ve şans gerektiriyor. ilk bulduğuna hemen "karım" gözüyle bakarsan hayal kırıklıklarının en büyüğünü yaşayabiliyorsun. ben buna bir örnek timsal ediyorum. sözlerimi, az evvel izlediğim bir filmde erkan can'ın söylediği replikle bitiriyorum:

    "hırs, çok büyük hüsranlara sebebiyet verir."

    YanıtlaSil