Dinle

Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar

bugün ablam tel şehriye almaya gönderdi zaten ölmüşüm yolda kafam kuyruk sokumum hepsi kendi cumhuriyetini ilan etmiş gibi ayrı gibi çalışıyo bi de markete yollandım küçük çocuk gibi. neyse markete gittim aldım tel şehriyeyi. tel şehriye 1 liraymış bu arada. aklıma da bu dize takıldı. söyleyip duruyom. apartmandan içeri girdim şekilli giyinmiş bi kız vardı. faturalara filan bakıyodu posta kutusunu karıştırıyodu işte. yanından geçerken yavaşladım bu şiiri okudum. sonra aniden döndü korktu herhalde. sonra merdivenlerden çıkarken devamını okudum biraz. sonra bana baktı ben de ona baktım. eve çıktım.
bunu kırmızı ışıkta durup yayalara, durakta bekleyenlere filan söylemek istiyorum. günlük hayatın içinde bu tip çıkıntılara yer vermek lazım. şiiri halka indirmek lazım. kasiyer mesela bi yandan süttür, peynirdir, tuvalet kağıdıdır okuturken makinaya, kendisi bi pasaj okusa, ya da manavlar domates tartarken böyle yapsa ne güzel olurdu dünya.