İlkokul da olsun,lise de olsun,üniversite de olsun bu karşı cins arkadaşlarımız sürekli incir çekirdeğini doldurmayacak salak sebeplerden yanımızda zırlar dururlar.Yanlarına gelen kız arkadaşları bunları motive eder,hayata tekrardan hasarsız birşekilde hazırlamaya çalışırlar..Zırlamalarına kanmayın gerçi genelde başlarına önemli bi bok gelmez..hatırladığım kadarı ile ilkokulda kalemleri kırılırdı,lisede cep telefonları tuvaletin deliğine düşerdi(delikten çıkartıp çalıştırmaya çalışanını gördüm.bunu ağlayarak yapıyordu),ünide ise sebepsiz yere dışardaysa sınıfa girerek,sınıfta ise dışarı çıkarak ağlayını sümküreni sıksık görmüş bulundum..
bu hüngürleyenlere pek duygusal destek vermediğim için "taş kalpli yalnız adam" dediler bana.hatta kendime bi "dede ceketi" alıp samsun sigarası içmeye bile karar vermiştim ama yapmadım tabi..neyse ilerde iş bulupda çalışırsam orda da görücem bu varlıkları ve yine yazmaya devam edicem ve yine size destek vermicem..yanımda sümüğe boğulsanızda "ne oldu canım" demicem..geber a.k!
he bi de , lan efkan nerdesin takım arkadaşım ? ;(
bende ağlamıştım lan ilk okuldayken bi kere. kafama kaya düşmüştü. bildiğin kaya. beden eğtiminde.
YanıtlaSildoğru yer ve doğru zamanda kullanıldığında faydalı bir silahtır ayrıca.
YanıtlaSil